مرور تاریخچه خودروهای لوکس فرانسوی (بخش پایانی)
پدال/ در قسمت قبلی این مطلب به مرور تاریخچهٔ خودروهای لوکس فرانسوی از سال ۱۹۶۲ تا ۱۹۸۹ پرداختیم و حالا ادامهٔ این تاریخچه را تا زمان حاضر پی خواهیم گرفت.
رنو سافران سال ۱۹۹۲
شایعاتی مبنی بر اینکه رنو قصد دارد عجولانه تا پیش از پایان دههٔ ۸۰ جایگزین سدان ۲۵ را به بازار بفرستند، پژو و سیتروئن را مجبور کرد تا ۶۰۵ و XM را به بازار بفرستند اما این شایعات دروغ بودند و سافران تا قبل از سال ۱۹۹۲ به بازار نیامد. رنو هم مثل رقبای فرانسوی خود قصد داشت با سافران وارد قلمروی آلمانی‌ها شود و به همین دلیل، نسخه‌ای پرچم‌دار از این خودرو را با نام بای‌توربو ارائه کرد که به یک پیشرانهٔ ۳ لیتری V6 توئین توربو مجهز بود. این موتور ۲۷۰ اسب بخار قدرت را از طریق یک گیربکس پنج سرعتهٔ دستی به هر چهارچرخ تحویل می‌داد. رنو در سال ۱۹۹۶ بای‌توربو را پس از ساخت حدود ۸۰۰ دستگاه کنار گذاشت اما سافران تا سال ۲۰۰۲ در صدر سبد محصولات این شرکت باقی ماند.
پژو ۶۰۷ سال ۱۹۹۹
۶۰۷ روی نسخهٔ بهبودیافتهٔ پلت‌فرم ۶۰۵ ساخته شد. این سدان جدید در سال ۱۹۹۹ معرفی شد اما زمانی که ژورنالیست‌های فرانسوی با نمونه‌های پیش‌تولید رانندگی کردند، هندلینگ ۶۰۷ را فاجعه‌آمیز توصیف کردند و تصاویر یک ۶۰۷ که در آزمایش اسلالوم روی دوچرخ بلند شده بود روی جلد مجلات خودرویی سراسر اروپا ظاهر شد. بااین‌حال، پژو با ایجاد تغییراتی در سیستم تعلیق و استفاده از لاستیک‌های متفاوت، پیش از رسیدن سدان لوکس جدید خود به نمایندگی‌های فروش از یک بحران جلوگیری کرد. از ۶۰۷ بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۰ نزدیک به ۱۶۹ هزار دستگاه فروخته شد که هرچند از فروش ۲۵۰ هزار دستگاهی ۶۰۵ بسیار کمتر بود اما عملکرد بهتری نسبت به رقبای خود یعنی رنو ول‌ساتیس و سیتروئن C6 داشت.
رنو آوانتیم سال ۲۰۰۱
رنو با رونمایی از کانسپتی بنام آوانتیم در نمایشگاه ژنو ۱۹۹۹ همه را شگفت‌زده کرد. خیلی‌ها فکر می‌کردند این خودرو صرفاً پیش‌نمایش نسل چهارم مینی‌ون اسپیس است اما کانسپت آوانتیم درواقع پیش‌نمایش محصولی تولیدی بود که در نمایشگاه فرانکفورت ۱۹۹۹ رونمایی شد. آوانتیم خودرویی عجیب و متفاوت بود که کسی نمی‌دانست در چه سگمنتی قرار می‌گیرد. قرار بود تولید این خودرو در اوایل سال ۲۰۰۰ آغاز شود اما به دلیل مشکلاتی که در طول فرایند توسعه به وجود آمد، عرضهٔ آوانتیم چند بار به تعویق افتاد. این خودرو که توسط شرکت ماترا برای رنو تولید می‌شد، بسیار گران‌قیمت بود و کیفیت ساخت ضعیف و بی‌دقتی داشت. به همین دلیل، آوانتیم فقط ۱۶ ماه تولید و تنها ۸,۵۵۷ دستگاه از آن ساخته شد. مدتی بعد نیز ماترا کارخانهٔ خود را تعطیل و ۲,۵۰۰ کارگر را اخراج کرد.
رنو ول‌ساتیس سال ۲۰۰۲
رنو با ول‌ساتیس قصد داشت جایگزین متفاوتی برای یک سدان لوکس معمولی ارائه کند. به همین دلیل، محصول لوکس جدید رنو فرمی کشیده و مینی‌ون مانند داشت که خوب یا بد، شبیه هیچ خودروی دیگری در جاده‌ها به نظر نمی‌رسید. رنو ابتدا قصد داشت آوانتیم را حدود دو سال قبل از ول‌ساتیس به بازار عرضه کند اما به دلیل مشکلاتی که ذکر شد، پروژهٔ آوانتیم به تعویق افتاد و دو خودرو تقریباً هم‌زمان به بازار آمدند. به همین دلیل، خریداران نمی‌دانستند کدام مدل پرچم‌دار واقعی رنو است. علاوه بر این، ظاهر ول‌ساتیس اصلاً چشمگیر نبود و هرگز لوکس بودن خود را نشان نمی‌داد. به همین دلیل، تولید ول‌ساتیس در سال ۲۰۰۹ پس از فروش تنها ۶۲ هزار دستگاه خاتمه یافت درحالی‌که سافران در طول دورهٔ تولید خود که فقط یک سال بیشتر از ول‌ساتیس بود حدود ۳۱۰ هزار دستگاه فروخت.
سیتروئن C6 سال ۲۰۰۵
حدود پنج سال پس‌ازاینکه XM کنار گذاشته شد، سیتروئن در نمایشگاه ژنو ۲۰۰۵ جانشین آن را با نام C6 معرفی کرد. این خودرو با فرم فست‌بک مانند و شیشهٔ عقب مقعر، قصد ادای احترام به CX را داشت. C6 در داخل هم از کابینی مجلل با تجهیزات پیشرفته مثل هدآپ دیسپلی و هشدار خروج از خط بهره می‌برد. سیتروئن امیدوار بود بتواند سالانه حدود ۳۰ هزار دستگاه از C6 بفروشد اما بیشترین فروش این خودرو در سال ۲۰۰۷ با تنها ۷,۶۰۰ دستگاه رقم خورد و سیتروئن در سال ۲۰۱۲ پس از فروش حدود ۲۳,۵۰۰ دستگاه، بی‌سروصدا C6 را بدون معرفی جانشین مستقیم کنار گذاشت.
سیتروئن DS5 سال ۲۰۱۱
DS5 پس از کنار رفتن C6 به پرچم‌دار سیتروئن تبدیل شد. این خودرو روی پلت‌فرم مشترکی با کراس‌اوورهای ۳۰۰۸ و ۵۰۰۸ پژو ساخته شده بود و به همین دلیل امکان تجهیز به پیشرانهٔ V6 را نداشت. ازاین‌رو، سیتروئن نسخه‌های بالا ردهٔ DS5 را با پیشرانهٔ دیزلی هیبریدی ارائه کرد که ۲۰۰ اسب بخار قدرت داشت. DS5 مثل برادران کوچک‌تر خود، زمانی که در سال ۲۰۱۵ دی‌اس به برندی مستقل تبدیل شد، لوگوهای سیتروئن را حذف کرد. طی این انتقال، تغییراتی ظاهری مثل بازطراحی جلوپنجره هم در خودرو صورت گرفت و نام سیتروئن هم حذف شد. بااین‌حال، هرچند DS5 خودرویی راحت و کاربردی بود اما هرگز نظر خریداران خودروهای لوکس را جلب نکرد و در سال ۲۰۱۷ تنها ۵,۷۳۸ دستگاه در سراسر اروپا فروخت. تولید این خودرو در سال ۲۰۱۸ خاتمه یافت.
رنو لتیتود سال ۲۰۱۰
رنو به‌منظور عرضهٔ جانشینی برای ول‌ساتیس، به‌نوعی دوباره سراغ همان فرمول رنو رامبلر رفت. در ابتدای سال ۲۰۱۰، رنو سامسونگ نسل سوم سدان SM5 را معرفی کرد که در سئول طراحی شده و در کارخانهٔ بوسان کره جنوبی تولید می‌شد. سپس رنو این سدان بزرگ را با نام لتیتود در اروپا عرضه کرد. بااین‌حال، لتیتود در اروپا به دلیل طراحی ضعیف و کابین معمولی، اصلاً فروش مناسبی را تجربه نکرد و در سال ۲۰۱۵ پس از فروش تنها ۱۴,۵۵۰ دستگاه، عرضهٔ آن در قارهٔ سبز خاتمه یافت. در همان سال، سدان جدید تالیسمان به‌عنوان جایگزین دو مدل لاگونا و لتیتود معرفی شد تا رنو برای همیشه از بخش سدان‌های لوکس سگمنت D خارج شود.
دی‌اس ۹ سال ۲۰۲۰
دی‌اس که در سال ۲۰۱۵ به بازوی لوکس و مستقل پژو-سیتروئن تبدیل شده بود، حدود دو سال پس از خاتمهٔ تولید مدل ناموفق DS 5، پرچم‌دار جدیدی بنام DS 9 را معرفی کرد. برخلاف DS 5 اما این خودرو فرم سدان سنتی دارد و از این لحاظ با پرچم‌داران قبلی سیتروئن متفاوت به نظر می‌رسد. DS 9 همچنین جانشین غیرمستقیمی برای سیتروئن C6 هم محسوب می‌شود. این سدان لوکس بر اساس پلت‌فرم نسخهٔ کشیدهٔ پژو ۵۰۸ ساخته شد اما از طراحی متمایز و کابین مجللی بهره می‌برد. DS 9 فقط در چین تولید و به اروپا صادر می‌شود. با خروج رنو و پژو از بازار سدان‌های لوکس، هم‌اکنون DS 9 تنها نمایندهٔ فرانسه در این بخش محسوب می‌شود اما بااین‌وجود پرچم‌دار دی‌اس هم فروش چندان بالایی را تجربه نکرده است.
خبرهای بیشتر درباره ی
۰ نفر در مورد این مطلب نظر داده اند
برای ارسال نظر لطفا از طریق اپلیکیشن آخرین خبر اقدام فرمایید
