تبیان/ فرهنگ و قانون درایران از زن شاغل در عدم مشارکت اقتصادی امور خانواده حمایت می‌کند. این مسئله موجب اختلاف بین زوجین در ایران می‌شود که با داشتن حساب مشترک که شماره آن در سند عقد ذکر شده باشد قابل حل است. 
در این صورت زن و مرد هر کدام ماهانه رقم برابر و مشخصی را به این حساب واریز می‌کنند و تمام هزینه‌ای مصرفی و سرمایه‌ای را از این حساب تامین می‌کنند و باقی مانده درآمدشان برای خودشان محسوب خواهد شد. اگر این قرار داد به شکل وجه الالتزام در سند عقد ذکر شود، در این صورت هنگام طلاق اگر کالا یا خانه‌ای با پول این حساب خریداری کرده باشند، به صورت مساوی بین زوجین تقسیم خواهد شد.
 تنصیف اموال به روش غربی به این معنا که هرچه زن و مرد در طول زندگی مشترک به دست آورده‌اند، هنگام طلاق نصف شود نیز اکثرا به ضرر حقوق مردان است، زیرا میانگین درآمد مردان بیشتر از درآمد زنان است و اگر زن شاغل نباشد یا درآمد کمتری داشته باشد، مرد هنگام طلاق متضرر خواهد شد. بنابراین روش تنصیف اموال از خریدهای حساب مشترک روش منصفانه‌تری است.
ضمانت مالی زن خانه‌دار  
 طبق آخرین آمار کمتر از ۱۶ درصد شاغلین کشور را زنان هستند. به عبارتی اکثر زنان متاهل خانه‌دار هستند و از نظر مالی احساس امنیت نمی‌کنند. مردان می‌توانند با قراردادهای منصفانه و اقداماتی عملی در طول زندگی این دغدغه‌ها را از بین ببرند. 
 اگر زن شاغل نیست، مرد باید ماهانه درصدی مناسب از حقوق خود را برای همسر خود واریز کند تا برای مصارف کوچک زن نیاز به درخواست پول نداشته باشد و کرامت زن حفظ شود. البته این مسئله ذیل عنوان نفقه جز وظایف قانونی مرد نیز محسوب می‌شود.

 ابتدا بیمه زن خانه‌دار است که مرد می‌تواند در سند ازدواج متعهد شود تا زن را بیمه کند. بیمه زنان خانه‌دار مانند بیمه بازنشستگی متداول خواهد بود. همچنین زوجین می‌توانند درسند ازدواج توافق کنند که به ازای هر سال زندگی، یک سکه به شکل عندالاستطاعه به زن تعلق بگیرد. به طوری که اگر زوجه بعد از ۴۰ سال زندگی طلاق گرفت، ۴۰ سکه به او تعلق بگیرد.
 البته روش‌های دیگری نیز هست که می‌توان زندگی مالی زن خانه‌دار را بعد از طلاق و فوت همسر بدون داشتن مهریه تضمین کرد که باید با وکیل هنگام ازدواج مشورت شود.

به پیج اینستاگرامی «آخرین خبر» بپیوندید
instagram.com/akharinkhabar