در شب قبل شهادت حضرت حمزه(ع) چه گذشت؟

شبی که فردای آن شب، حمزه(ع) به شهادت رسید، رسول خدا صلی الله علیه وآله ایشان را فرا خواند و فرمود: ای حمزه، ای عموی پیامبر! نزدیک است که غیبتی طولانی داشته باشید، (مرگت فرا رسد). اگر بر خدای تبارک و تعالی وارد شوید چه خواهید گفت، زیرا از شما درباره شرایع اسلام و شرط‌های ایمان سؤال می‌کنند؟  

در این حال حضرت حمزه(ع) در حالی که می‌گریست، عرض کرد: پدر و مادرم فدایت، راهنمایی‌ام فرما و به من بگو چه باید در محضر خدا بگوئیم،  پیامبر صلی الله علیه وآله فرمود: ای حمزه، باید مخلصانه شهادت به لا اله الا الله دهید و نیز شهادت دهید که من به حق رسول خدا هستم.

پس حمزه(ع) عرض کرد: شهادت دادم.

همچنین پیامبر(ص) فرمودند: شهادت دهید که بهشت حق و دوزخ حق است و قیامت بدون شک آمدنی است و صراط و میزان حق است، و هر کس ذره‌ای عمل خیر انجام دهد آن را می‌بیند، ضمنا هرکس ذره‌ای شر و بدی انجام دهد آن را می‌بیند و گروهی در بهشت و گروهی در دوزخ‌اند و باید شهادت‌دهی که علی امیرالمؤمنین(ع) است.

حمزه(ع) عرض کرد: شهادت دادم و اقرار کردم و ایمان آوردم و تصدیق نمودم.

پیامبر(ص) فرمودند: باید شهادت دهید که امامان از نسل علی، حسن و حسین‌اند و در ذریه حسین هستند.

حمزه(ع) عرض کرد: ایمان آوردم و تصدیق کردم و پیامبر(ص) فرمودند: باید شهادت دهی که فاطمه سرور بانوان جهان است،

حمزه عرض کرد: آری تصدیق کردم.

پیامبر(ص) فرمودند: باید شهادت دهید حمزه سرور شهیدان و شیر خدا و شیر رسول اوست و عموی پیامبر است، در این لحظه حضرت حمزه(ع) گریه کرد و با صورت به زمین افتاد و دو چشم رسول خدا(ص) را می‌بوسید.

پیامبر در این لحظه فرمودند: باید شهادت دهید که برادرت جعفر در بهشت همراه فرشتگان در پرواز است و باید شهادت دهید که محمد و آل محمد برترین آفریدگانند، به سر و آشکارشان و به ظاهر و باطنشان ایمان بیاوری و براساس همین اعتقاد زندگی کنی و بمیری، دوستانشان را دوست بداری، و با دشمنانشان دشمن باشی.

حمزه(ع) عرض کرد: آری ای رسول خدا، خدا را گواه می گیرم و تو را، و خداوند برای گواه بودن کافی است.